Inmiddels zijn we alweer twee weken in Egypte. Mijn moeder, die veel baat heeft van het droge klimaat, is ook mee. Ditmaal verblijven we een maand in Luxor, in een appartement van de eigenaar van het Nile Valley Hotel. Het heeft een heerlijk balkon met uitzicht over de velden en het westelijke rotsplateau. Op de rand van het groen bevinden zich de grote koninklijke graftempels, en verscholen in de heuvels liggen de graven van de koningen, edelen en ambachtslieden uit het Oude Egypte.

Er is een schooltje waar elke morgen het volkslied klinkt. Af en toe slaan de honden aan en je hoort ezels balken, hanen kraaien en auto’s toeteren. De buurman verbrandt zijn afval, met zwarte rookwolken tot gevolg. Er is geen riool, wel hebben we een handig filter voor drinkwater. Het is rustig en landelijk maar er is altijd wat te zien. Een jongetje helpt zijn vader in de tuin. Een tractor ploegt het land om waarna het geïrrigeerd wordt met behulp van een waterpomp, dijkjes en een hak die zo uit de tijd van de farao’s kan stammen. Het is of je in een openluchtmuseum woont, inclusief toeristen.

Het lijkt weer goed te gaan in Luxor. Hotels zijn aan het verbouwen, er komen busladingen bezoekers naar de tempel van Karnak en de Vallei der Koningen. Op de corniche langs de Nijl ligt nieuwe bestrating, er zijn perkjes aangelegd en overdekte bankjes neergezet. Er wordt driftig bewaterd, gesopt en gedweild. Iemand heeft zich over de city marketing gebogen: overal prijkt het nieuwe stadslogo en de felukka’s hebben nieuwe gekleurde zeilen.

Na het loslaten van de valuta in 2016 zijn de prijzen gestegen. Maar twee verse baladi broodjes kun je krijgen voor slechts 1 Egyptische pond, en drie eieren kosten 5 pond. De overheidsveerboot kost 5 pond voor buitenlanders, en voor 20 pond maak je een korte rit met taxi of tuktuk. Alleen de prijzen voor boeken in de Aboudi boekwinkel zijn nu helaas erg hoog, zodat de boeken goedkoper online te krijgen zijn. Voor 150 pond eet je heerlijke chicken curry met rijst, brood, tahina en een drankje bij het Amon hotel, en voor omgerekend 10 euro heb je een copieuze lunch bij Marsam na een ochtend tombejagen.

Ook de toegangsprijzen tot oudheden zijn gestegen, zodat het voordelig kan zijn bij een kort bezoek van een paar dagen de Luxor Pas te nemen (beschikbaar met en zonder de tombes van Seti I en Nefertari). Het fotograferen met telefoons is bij gebrek aan handhaving vrijgegeven, en schijnt zelfs toegestaan in het graf van Seti I. Voor fotograferen met een echte camera zijn fotokaartjes te koop voor 300 pond, te gebruiken in drie tombes per site. In tempels mag gewoon gefotografeerd worden.

In het Mummification Museum worden af en toe gratis lezingen gegeven door archeologen, en er zijn wekelijks ‘Pop Up Walks‘ voor wie in een groep wil wandelen. Er is een Facebookpagina waar events in Luxor worden gemeld. Op de westoever bevindt zich de Luxor Art Gallery waar geregeld iets nieuws te zien is, zoals momenteel de ‘Daughters of the Nile’ tentoonstelling. In het brandschone café ernaast kun je vegetarisch eten en op de koop toe het servies aanschaffen.

Kortom, het is goed toeven in Luxor. De temperatuur is bovendien gedaald, je merkt dat het winter gaat worden. Dat bekent dat het nog steeds 27 graden is, maar met een verkoelend briesje uit het noorden. Voor nog meer koelte plonzen we in het zwembad van het Nile Valley Hotel, of nemen een citroensapje op het dakterras met uitzicht op de Nijl.