• Archeologie,  Lezingen,  Musea,  Nieuws,  Reizen

    Groots museumnieuws

    Groot, groter, grootst…

    De filmpjes zijn u vast al om de oren gevlogen: in Cairo is eindelijk het Grand Egyptian Museum (gedeeltelijk) geopend! In twaalf zalen plus een monumentale beeldentrap worden momenteel 4000 bezoekers per dag getrakteerd op duizenden jaren aan geschiedenis. Volgens de eerste berichten is het een overweldigende ervaring.

    Na binnenkomst in het gigantische atrium wordt de bezoeker begroet door een 12 meter hoge kolos van Ramses II. Het beeld werd in de 19e eeuw in stukken ontdekt bij de oude hoofdstad Memphis. Het stond sinds 1955 op het Ramsesplein, waar Cairo’s grootste treinstation is gelegen, en kijkt nu schoongeboend neer op de miljoenen bezoekers die het museum straks hoopt te verwelkomen.

    Foto: Artdog Istanbul

    Een trap die zes verdiepingen beslaat (er zijn ook opties voor mensen die minder goed ter been zijn) voert de bezoeker langs koningsbeelden, architectonische onderdelen van Oudegyptische tempels, godenbeelden en sarcofagen. Boven aangekomen heeft men een episch uitzicht op de piramides.

    De twaalf hoofdzalen zijn zowel chronologisch (prehistorie tot Oude Rijk, Middenrijk, Nieuwe Rijk en latere periodes) als thematisch gerangschikt volgens de onderwerpen maatschappij, koningschap en religie. Als bij een bezoek aan Ikea kan men door de collectie slingeren. De objecten zijn mooi en ruim tentoongesteld en er zijn multimedia displays met reconstructies van de monumenten. De Toetanchamon-galerijen worden op een latere datum geopend.

    Plattegrond van de nieuw geopende zalen

    Met deze ‘soft opening’ wordt het museum getest op gereedheid en bezoekerservaring. De verwachting is dat het museum straks 15.000 bezoekers per dag zal zien, zo’n 5 miljoen per jaar. Het museum is zodanig ontworpen dat het een ongekende stroom toeristen kan accomoderen. Eerder hebben we gehoord over duistere plannen om het Giza-plateau te Disneyficeren met treintjes en stoeltjesliften. Een project om de granieten deklaag van de piramide van Menkaure te herbouwen werd door nationale en internationale archeologen afgeschoten. Volgens optimistische prognoses verwacht Egypte 30% meer toeristen, de bouw van 40 nieuwe hotels in de omgeving en maar liefst 60.000 nieuwe banen.

    Het megaproject bij het Giza-plateau heeft tot nu toe 1 miljard (!) dollar gekost. Meer dan tien jaar is er aan het instituut gebouwd, en de vermeende opening werd keer op keer uitgesteld, waaronder vanwege covid. Met 100.000 artefacten wordt dit het grootste archeologische museum ter wereld gewijd aan één cultuur (als we de faraonische en latere culturen over één kam kunnen scheren). Aan een metrostation dat de site verbindt met de rest van de stad wordt nog gewerkt.

    U kunt online tickets kopen, doe dit op tijd.

    Wilt u mee op reis om dit prachtige museum zelf te bezoeken? Ga mee met Huis van Horus in februari 2025!

    In dit filmpje krijgt u een goede indruk van de zalen die tot nu toe geopend zijn:

    Hesyre’s houten panelen

    Ondertussen zijn in het ‘oude’ Egyptische Museum aan het Tahrirplein de houten panelen uit het mastaba-graf van Hesyre in Saqqara prachtig tentoongesteld. Voor het eerst zijn vijf complete panelen samen te zien sinds hun ontdekking in de 19e eeuw (de overige vijf tot zes waren erg fragmentarisch). De restauratie van de 4500 jaar oude panelen is uitgevoerd in samenwerking met het Franse insituut in Cairo (IFAO).

    Middels een replica van een deel van het graf is te zien hoe de panelen oorspronkelijk in nissen waren geplaatst. Het zijn een soort voorlopers van de latere schijndeur. Hesyre staat ook wel bekend als de eerste tandarts in de geschiedenis, en hij leefde onder koning Djoser tijdens de 3e dynastie van het Oude Rijk.

    De reis van de tombes

    Wilt u meer weten over 19e eeuwse opgravingen in Saqqara? En mastaba’s die verhuisd zijn naar Europese en Amerikaanse musea? En de moderne bestudering van deze graven d.m.v. digitale epigrafie?

    Dan kunt u op 12 december een online lezing volgen door de auteur van deze website, getiteld:
    De reis van de tombes: De grafkapel van Hetepherachty en andere museum-mastaba’s

    Meer informatie en aanmelden

    Hopelijk tot ziens in december (online) of februari (in Egypte)!

  • Achtergrond,  Archeologie

    Dochter van de gouverneur

    Spannend nieuws uit Asyut in Midden-Egypte!

    Daar is namelijk een graftombe ontdekt uit het Middenrijk. Een team van Egyptische en Duitse archeologen heeft de grafkamer gevonden van Idy, de dochter van Djefaihapi. Die naam is sommigen wellicht bekend als een hoge ambtenaar uit de 12e dynastie. Djefaihapi was nomarch (gouverneur) van Asyut tijdens de regering van Sesostris I (ca. 1970-1925 v.Chr.).

    De rijk versierde kist van dame Idy

    De grafkamer lag onderaan een 15 meter diepe schacht in het grote graf van haar vader. In de kleine ruimte waren twee houten kisten in elkaar geschoven, rijk versierd met Sarcofaagteksten. De binnenkist was 2,30 m lang, de buitenkist 2,62 m. Ook werd het deksel van een kist gevonden, een kist waar canopenvazen (met de ingewanden) in hebben gezet, houten grafbeelden en offerschalen met resten van de oorspronkelijke offers. Helaas waren grafrovers de archeologen voor – die hebben de mummie van Idy beschadigd en ook de canopenvazen vernield.

    De grafkamer onderaan de schacht

    Onderzoek aan de schedel en botten van de dame wijzen erop dat ze jonger was dan 40 jaar (toch een aardige leeftijd voor een oude Egyptenaar) en een afwijking had aan haar voet. Dit was niet ongewoon in het oude Egypte – ook farao Toetanchamon leed eraan. Idy was een priesteres van Hathor en ‘meesteres van het huis’ (een veelgebruikte titel voor edelvrouwen).

    Vader Djefaihapi bezat het grootste graf voor een privépersoon uit het Middenrijk – een serie kamers uit de rotsen gehouwen van 55 m lang en soms 11 m hoog. Natuurlijk was hij niet echt een privépersoon maar een zogenaamde gouwvorst, dus een soort plaatselijke koning. Helaas is de decoratie in zijn graf flink beschadigd, maar er zijn nog resten te zien van de vorst die vogels vangt en speervist in het moeras.

    Djefaihapi op vogeljacht in het moeras

    Het hele graf was zelfs nog groter dan alleen de rotskapel – het omvatte ook een dalweg, mogelijk een pyloon, een tuin en een kapel aan de cultivatie (het groene gebied langs de Nijl). Er wordt in deze necropool al jaren opgegraven door het Asyut Project.

    Op 16 oktober wordt in Berlijn een lezing gegeven over de vondst.

    Het graf van Djefaihapi

    Bronnen: Luxor Times, Archaeology Mag, Universiteit Mainz en The Asyut Project

     

  • Achtergrond,  Archeologie

    Rugpijn voor de schrijver

    Ook in het Oude Egypte hadden bureaucraten het zwaar.

    Slechts een geschatte 1% van de totale bevolking (dus een stuk of 10.000 mensen, eigenlijk altijd mannen, tijdens het Oude Rijk) kon zich schrijver noemen. Zij beheersten het in steen gebeitelde hiërogliefenschrift en het meer gangbare hiëratische schrift voor de dagelijkse administratie.

    Schrijversbeelden, zoals dit beroemde exemplaar in het Louvre, tonen de schrijver in de klassieke kleermakerszit, papyrusrol op schoot, in een afwachtende houding. De plooien onder zijn borst laten zien dat hij waarschijnlijk genoeg te eten had. Maar hoe zat het met zijn werkhouding?

    Schrijversbeeld in het Louvre

    In de zogenaamde ‘Beroepensatire’, een wijsheidsleer uit het Middenrijk, geeft de auteur Kheti zijn zoon Pepi advies over zijn beroepskeuze. (Dit zijn overigens typisch Ouderijks namen – ofwel de tekst stamt uit het Oude Rijk, ofwel hij grijpt terug op het verleden voor meer autoriteit).

    Volgens deze tekst kon je maar beter geen visser, landbouwer of wever worden:

    “Ik zie geen steenhouwer met een belangrijke opdracht of een goudsmid op een plaats waar hij naartoe gestuurd is.

    Maar ik heb wel een kopersmid aan het werk gezien bij de deur van zijn oven. Zijn vingers waren als de klauwen van een krokodil, en hij stonk meer dan de uitwerpselen van een vis.

    De pottenbakker is bedekt met aarde, hoewel hij nog onder de levenden is. Om zijn kookpotten te bakken graaft hij meer in het veld dan varkens.”

    En zo gaat de auteur nog even door. Nee, het beroep van schrijver was veel meer de moeite waard:

    “Zie, er is geen ambt vrij van opzichters, behalve dat van de schrijver. Hij is de opzichter!”

    Op grafwanden zien we vaak afgebeeld hoe de oogst wordt binnengehaald, waarbij schrijvers rustig zitten te wachten om de opbrengsten te noteren.

    Oogst in het graf van Menna (Metropolitan Museum)

    De Beroepensatire was zonder twijfel een schooltekst, een schrijfoefening die door de leerlingen gekopieerd werd. En welk onderwerp leent zich daar beter voor dan het schrijversambt zelf?

    Maar was het wel zo’n luilekkerbaan? Het uit je hoofd leren van de ca. 300 vogeltjes, diertjes en allerhande objecten van het ingewikkelde hiërogliefenschrift is geen sinecure, zoals elke Egyptologiestudent weet. Ook werd een pak slaag in het onderwijs niet geschuwd. “Het oor van een leerling zit op zijn rug”, zoals een Oudygegptisch gezegd luidt.

    Ook hadden de schrijvers – net als hedendaagse bewoners van de kantoorjungle – vaak last van hun rug. Fysisch antropologen kunnen aan botten zien wat voor kwalen iemand had en hoe oud iemand is geworden.

    Voor een artikel in Nature onderzocht de antropologe Petra Brukner Havelková 69 skeletten van volwassen mannen uit de necropool van Abusir. 30 van hen bleken schrijvers, op basis van de schriftelijke bronnen in de graven. We kennen hun titels, er was onder andere een vizier en een schrijver van de koning bij.

    Havelková onderzocht 1700 punten aan de skeletten waaruit ze kon afleiden dat de schrijvers last hadden van artrose aan hun gewrichten. Dit komt waarschijnlijk omdat ze lange tijd gehurkt of in kleermakerszit zaten, gebogen over hun repetitieve taak.

    Met hun hoofd (vol hiërogliefen) naar voren gebogen kregen ze – net als moderne smartphonegebruikers – vooral last van hun nek, schouders en kaak. Men gebruikte bovendien borsteltjes gemaakt van rietpennen waar flink op gekauwd moest worden.

    Fig. 4 uit het Nature artikel

    Zie daar, ook zonder Zoom calls is kantoorwerk een gevaar voor de volksgezondheid.

    Ik ben trouwens zo terug, even op mijn yogamatje liggen.

    Op 7 oktober geef ik voor Ex Oriente Lux Leiden een lezing getiteld: De wraak van Sachmet: Gezondheid en ziekte in het Oude Egypte. Klik voor meer info.